ONTMOETEN

Liefde in Lisdoonvarna

Keltische kruisen, dolmens en vervallen kerken doemen op. De Burren, een ruige streek langs de Ierse westkust, hebben een spookachtig karakter. Het dunbevolkte kalksteen- landschap is een trekpleister voor geologen en archeologen. Maar minstens zo aantrekkelijk is de streek voor de bachelor op vrijersvoeten.

Ieder jaar wordt in de mineralenbadplaats Lisdoonvarna het Matchmaking Festival gehouden, het grootste single-evenement in Europa. Duizenden vrijgezellen komen hier in de maand september om op zoek te gaan naar de ware liefde. Ze kunnen op drie manieren te werk gaan: zelf op zoek gaan in één van de tientallen danszalen en pubs, een traditionele huwelijksmakelaar inschakelen, of een uitgebreide vragenlijst invullen en vervolgens via de computer gekoppeld worden aan een date.

De vragenlijsten worden opgesteld door Marcus White, de gewiekste eigenaar van het Hydro Hotel. Voor 65 euro ben je een jaar lang lid van de Matchmaker Club en regelt White drie ontmoetingen. De matches worden gemaakt door de computer. Hartjes, foto’s van dolgelukkige stelletjes en zwoele, roze lippen sieren het formulier.

Charmante Ieren

Van de vroege middag tot de vroege ochtend wordt in Lisdoonvarna gedronken, gedanst en gesjanst. Bandjes met klinkende namen als Blue Magic en The Michael Moran Sound spelen traditionele Ierse muziek en vooral veel evergreens. Sommige muzikanten spelen vol overgave, andere kijken met een half oog naar de hurling- of greyhoundwedstrijden op televisie. In het Rathbaum Hotel speelt de band Waltzing Matilda. Sue, een 53-jarige Britse, walst met een jonge, roodharige Ier over de dansvloer. Even later zwiert ze in de armen van een grijsaard door de menigte. De glimlach wijkt geen moment van haar gezicht. “Die Ierse mannen zijn zo charmant”, zwijmelt ze tijdens een korte rustpauze en ze neemt een flinke slok Guinness. “De mensen zijn hier minder stijf dan in Engeland en wie weet leer ik nog een leuke vrijgezel kennen.” De volgende gegadigde, een ietwat aangeschoten zestiger, staat al ongeduldig te wachten om een dansje te maken. Postbode Liam uit Limerick is een trouwe bezoeker van het festival. “Ik hoop een partner te vinden, maar ik ben niet direct uit op een huwelijk. Wat stelt die verbintenis nog voor in deze tijd. Zoveel mensen scheiden uiteindelijk.”

Matchmaker

Willy Daly is neergestreken in de lounge van het Hydro Hotel. In zijn loopbaan als matchmaker heeft hij al zeker 1000 huwelijken tot stand gebracht. Een grijze baard, charmante oogopslag en een enorm boek, dat van ouderdom bijna uit elkaar valt, maken deze Cupido tot levend symbool van het ruim honderd jaar oude festival. Vroeger werd het lucky book gebruikt door zijn grootvader en zijn vader. Nu maakt hij er zelf aantekeningen in over zijn koppelwerkzaamheden. In de toekomst hoopt hij het boek – en het vak – over te dragen op zijn dochter Mary. “Het tekort aan vrouwen in deze streek is schrijnend”, vertelt Daly. “Van oudsher was het in de Burren de gewoonte dat de zonen boerderijen, winkels, hotels of pubs overnamen van hun ouders. De dochters zochten hun heil elders en vertrokken naar de Ierse grote steden, naar Engeland of Amerika, om te studeren of te werken.”

Buitenlandse vrouwen

Daly zou het verschrikkelijk vinden als Ierse familienamen als Kelly en McMahan zouden uitsterven omdat vrijgezellen geen geschikte partner kunnen vinden. Daarom is hij blij dat hij ze kan helpen. “Er zijn opvallend veel buitenlandse vrouwen geïnteresseerd in de Ieren”, merkt Daly op. “Dames van het Europese vaste land en uit Amerika voelen zich aangetrokken tot het buitenleven en het rustige karakter van de Ierse boeren. Onze mannen hebben alle tijd en behandelen een vrouw bovendien als een juweel.”

Vertrouwelijke vragenlijst

Vier vriendinnen uit Jersey hebben een slaapplaats veroverd bij een B&B. Na een avondje stappen zitten ze aan een Iers ontbijt met toast, spek, bloedworst, eieren en pikzwarte thee. Uitgebreid evalueren ze de afgelopen avond. “Zag je die vrouw in dat roze jurkje? Ze was zeker 70 en heeft een jonge vent aan de haak geslagen”, memoreert de 61-jarige Jane vol bewondering.

Als alle zalige vettigheden genuttigd zijn, leest ze giechelend de vragen van de strikt vertrouwelijke Matchmaking-vragenlijst voor. “Bent u voorstander van seks voor het huwelijk?” Daar willen haar vriendinnen even over nadenken. “Moeten vrouwen na hun huwelijk blijven werken?” “Nee!” Eensgezind schudden de vrouwen het hoofd. “Ik ga op mijn leeftijd toch niet meer werken,” zegt de 73-jarige Margaret quasi-beledigd.

Slaapplaats

Luid geeuwend opent John uit het Noord-Ierse Londonderry het portier van zijn auto, een verschoten deken nog om zijn schouders geslagen. Net als vele anderen heeft hij de korte nacht doorgebracht op een parkeerplaats. Het is een beetje behelpen, maar wat wil je als in geen mijlen meer een slaapplaats te vinden is: alles is volgeboekt. “Ik heb mijn vrouw verteld dat ik naar Dublin moest voor mijn werk”, grinnikt John. “Maar ik ben stiekem wat omgereden, omdat je nergens zo geweldig kunt dansen en feesten als in Lisdoonvarna.”

Gepubliceerd in Metro